Εδώ και τρεις δεκαετίες η Ευρώπη πλήττεται από ένα σαρωτικό μεταναστευτικό κύμα, που έχει ως αποτέλεσμα την αλλαγή της κοινωνικής φυσιογνωμίας της. Μετατρέπεται σταδιακά σε μια πολυπολιτισμική ήπειρο με αβέβαιο δημογραφικό μέλλον, προσιδιάζοντας έτσι στην πολιτισμική ποικιλομορφία των ΗΠΑ.

Όπως είναι εύλογο, και η Ελλάδα, ως πύλη της Ευρώπης από την Ανατολή, δέχεται έντονες πιέσεις από τη μαζική άφιξη των λαθρομεταναστών, η οποία έχει ορατές συνέπειες στον κοινωνικό της ιστό και στην καθημερινότητα των πολιτών της. Σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις καταγράφεται με έντονο τρόπο η συντηρητική στροφή της κοινωνίας μας απέναντι στο μεταναστευτικό κύμα των τελευταίων ετών. Μάλιστα, προκύπτει ότι οι πολίτες εμφανίζονται περισσότερο ανήσυχοι για τις επιπτώσεις του στην καθημερινότητα, στην οικονομική και κοινωνική ζωή, σε σχέση με τη γνώμη που είχαν πριν από ένα χρόνο.

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρήσουμε ότι η ελληνική κοινωνία είναι ρατσιστική ή ξενοφοβική, παρά τον αρνητισμό που δημιουργεί το υψηλό ποσοστό μεταναστών που σωρεύτηκε ξαφνικά σε μια έως πρότινος σχεδόν μονοπολιτιστική και μονοθρησκευτική χώρα, όπως η Ελλάδα. Και αυτό, διότι η πατρίδα μας έγινε ξαφνικά μια κοινωνία με ποσοστό άνω του 12% στο συνολικό πληθυσμό, μετανάστες. Θεωρείται φυσικό, να υπάρχει τουλάχιστον επιφυλακτικότητα εκ μέρους της Ελληνικής κοινωνίας.

Αναγκαία, λοιπόν, προβάλει η λήψη μέτρων, τα οποία θα σέβονται τόσο τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών όσο και την ασφάλεια, την ευημερία και την κοινωνική ειρήνη των ημεδαπών πολιτών, συνδυάζοντας την σταθερότητα σε συσχετισμό με την πολύπλευρη ανάπτυξη της κοινωνίας μας.

Όμως, το φαινόμενο της μετανάστευσης δεν εμφανίζεται μόνο στη χώρα μας, αλλά πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ένα φαινόμενο που απασχολεί και έχει αντίκτυπο σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Η αστάθεια και οι συγκρούσεις στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή έχει δώσει ώθηση σε ένα κύμα λαθρομετανάστευσης με αποτέλεσμα χιλιάδες άνθρωποι να πνίγονται στη Μεσόγειο και χώρες όπως η Ιταλία να εξαντλούν όλους τους πόρους τους προσπαθώντας να βρουν λύσεις στο πρόβλημα. Ταυτοχρόνως, ειδικοί σε θέματα ασφάλειας υποστηρίζουν ότι η Ευρώπη είναι αντιμέτωπη με μια αυξανόμενη απειλή από οργανώσεις όπως το Ισλαμικό Κράτος που αποκτούν βάσεις εξόρμησης στη Λιβύη.

Για το λόγο αυτό, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να συνεχίσει να αδιαφορεί μπροστά στους σωματέμπορους, οι οποίοι διακινούν ανηλίκους. Πρέπει να υπάρχει συναντίληψη και κοινή δράση. Η συνεργασία μεταξύ των χωρών προέλευσης και των χωρών διαμετακόμισης είναι ο μοναδικός τρόπος για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης. Επιπρόσθετα, πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες, για να κλείσει το τεράστιο χάσμα όσον αφορά τις συνθήκες ευημερίας μεταξύ των χωρών της βόρειας και της νότιας Μεσογείου.

Εκτός όμως από τα παραπάνω, χρειάζεται μια ρεαλιστική αντιμετώπιση, που θα μείωνε την παραοικονομία και την παράτυπη εργασία, θα έφερνε έσοδα στα ασφαλιστικά ταμεία (εγγραφή των νομιμοποιημένων εργαζόμενων στα ασφαλιστικά ταμεία) και θα αντιμετώπιζε τα προβλήματα γκετοποίησης και ακραίας εκμετάλλευσης.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος, Κυριακή 19/4/2015